لایکا اولین سگ فضانورد

لایکا یک توله سگ ولگرد در مسکو بود که در سال ۱۹۵۷ با یک وعده غذایی و تنها یک منبع اکسیژن هفت روزه به مدار زمین رفت. او اولین حیوانی بود که توانست دور مدار زمین بچرخد. سگ فضایی که بیش از حد ترسیده و احتمالا گرسنه بود، و جان خود را برای کشورش فدا کرد و ناخواسته یک ماموریت ایثارگرانه را انجام داد.

او یک ماده سگ سیاه و سفید بود که فرفری کوچولو نام داشت. نام بعدی او که به معنای بارکر است، زمانی به وجود آمد که او در یک مصاحبه رادیویی پارس کرد. (در مطبوعات ایالات متحده، گاهی اوقات او را موتنیک می نامیدند.) به گفته ناسا ، لایکا در زمان پرواز حدود ۱۳ پوند (۶ کیلوگرم) وزن داشت.

سکوی پرتاب لایکا برای شهرت، خیابان های مسکو بود. دانشمندان موشکی شوروی می‌خواستند سگ‌هایی را به فضا بفرستند تا بهتر بفهمند پرواز فضایی ممکن است با بدن انسان چه کند. بنابراین آنها سگ های ولگرد را جمع آوری کردند که فکر می کردند موارد مناسبی هستند.

مهندسان موشک از این میان، مطیع ترین و مقاوم ترین آنها را در برابر صداهای بلند و تغییرات فشار هوا انتخاب کردند. به گفته مجله اسمیتسونیان، محققان همچنین نامزدهای نهایی را در کپسول‌های کوچک آزمایش کردند که برخی از آنها برای هفته‌ها دوام می‌آورند.

لایکا چگونه برای سفر فضایی خود آماده شد؟

یکی از دلایل اصلی انتخاب لایکا برای این ماموریت این بود که او برای این فرآیند آموزشی ایده آل بود. پس از آوردن او از خیابان ها، آموزش او برای پرتاب از یک هفته بعد آغاز شد. سه روز قبل از بلند شدن، او وارد فضای محدود سفر خود شد که خیلی تنگ بود و فقط چند اینچ امکان حرکت را داشت. او که به تازگی تمیز شده بود، مجهز به حسگرها و یک دستگاه بهداشتی بود. یک لباس فضایی با بخش فلزی داخلی به تن او کردند.

به او تمرینات خاصی داده شد و یک دستگاه مانیتورینگ نیز به او نصب کرده بودند که به لگن او متصل می شد. این دستگاه کنترل هرگونه تغییر در عناصر حیاتی مانند ضربان قلب و تعداد تنفس را هشدار می داد. برنامه فضایی نحوه واکنش او به تغییرات شبیه سازی شده منتهی به پرواز را پیگیری می‌کرد که شامل تغییر فشار هوا و صداهای بلند بود. اطلاعات جمع‌آوری‌شده نشان داد که آیا او برای این مأموریت مناسب بود یا خیر.

وقتی فهمیدند لایکا سگ مناسبی برای این کار است، شروع به عادت دادن او به فضاهای تنگ کردند. لایکا سه روز قبل از پرواز به «فضای مسافرتی محدود» منتقل شد تا محیط سفینه را شبیه‌سازی کند. فضا اجازه حرکت چند اینچ را می داد. در حالی که عادت کردن سگ به این غیرممکن است، گفته می شود که او این روند را به خوبی تحمل کرد.